سلام و خدا قوت
میخواستم بدونم علت شعر گفتن ناگهانی بعضی آدمها چیه؟
مثلا من خودم زمانی که دارم تازه از خواب بیدار میشم بیت هایی به ذهنم میاد و یا جمله هایی می نویسم که خودم حتی معنیشون رو نمی فهمم(چون از نظر ادبی سطح بالایی هست)یا لغاتی می گم که عربیه و حتی یک بار هم نشنیدم و وقتی از کسانی می پرسم بهم ترجمش رو میگن که من میفهمم معنیش رو …یا تو خواب شعر میگم و این حالات من بعد از تغییرات مثبتی که در زندگیم افتاده برام رخ می ده….از اینکه جوابمو می دید سپاس….
جواب: شعر گفتن الهامی است نه ادبی. یعنی بسیاری از دکترهای ادبیات ممکن است دو بیت شعر هم نداشته باشند ولی «شاطر عباس خراسانی» که فردی امّی و بی سواد بود، دیوان شعر قطوری از او به جاست. اگر به صفحه شناسنامه کتاب «دیوان شعر» اینجانب نیز مراجعه کنید با تعجب خواهید دید که در آن قید شده «نویسنده: حسن رهبرزاده» و «مآخذ الهامات روحی». یعنی همانگونه که شما ابیاتی را به یاد می آورید و از آن به راحتی می گذرید من روی هریک از این ابیات تعمق کردم و همان الهامات، غزلیات دیوان را کامل کرد. ضمن اینکه احتمالا قدرت مدیومی شما کامل است.
